باشگاه خبرنگاران توانا: درد تمام بدنم را گرفته بود، دست‌هام از شدت درد می‌لرزید و فقط جیغ می‌کشیدم. رسیدیم بیمارستان همسرم با سرعت از ماشین پیاده شد و به دنبال ویلچر رفت و من را به سختی از ماشین پیاده کرد و روی ویلچر نشاند.
وارد اورژانس بیمارستان شدیم و همسرم با اضطراب زیادی به پذیرش گفت: موقع زایمان همسرم هست.
پذیرش یک خانم جوان بود، ویلچر و از دست همسرم گرفت و من را به سمت یک تخت برد. پرستار را صدا زد تا لباس‌هایم را عوض کند و من را برای اطاق عمل آماده کند. پرستار روسری را از سر من برداشت اما پرده‌هایی که دور تخت بود را نکشید، در صورتی که همراهان دیگر بیماران در اورژانس حضور داشتند.
همان لحظه همسرم از دور دید و سریع به سمت ما آمد و پرده‌ها را کشید و به پرستار هم تذکر داد. پرستار گفت: «ما باید حواسمون به مریض شما باشه یا اینجور مسائل کم‌اهمیت تو این شرایط.»
یک گان و یک کلاه به من دادند دادندکه بپوشم. گان تمام بدنم را نمی‌پوشاند و کلاه روی سرم هم گردنم و بخشی از موهایم را نپوشانده بود ولی در آن شرایط و با آن درد نمی‌توانستم اعتراضی کنم.
از قبل هماهنگ شده بود که پزشک جراحم یک خانم باشد، اما وقتی وارد اطاق عمل شدم فقط پزشکم یک خانم بود و تمام کادر اطاق عمل آقا بودند. متخصص بیهوشی یک مرد بود که آمپول بیهوشی را به کمرم تزریق کرد در صورتی که گان پشت من را نپوشانده بود. وقتی که آمپول بیهوشی اثر می‌کرد و هوشیاری من کم و کمتر می‌شد زیر چشمی نگاهم به نیروی خدماتی مردی افتاد که از سرکنجکاوی درباره نحوه زایمان من از پزشک می‌پرسید.
وقتی به هوش آمدم، دربخش ریکاوری دو پرستار جوان آقا بالای سرم آمدند و نحوه زایمانم را برایم تعریف می‌کردند که کاملا مشخص بود تمام مدت در اطاق عمل بالای سر من بودند.
برای انتقالم از ریکاوری به بخش من را روی ویلچر نشاندند ولی لباسی که تنم بود پاهایم را نپوشانده بود و از زانو به پایین پاهایم باز بود. با بی‌حالی از پرستارها خواستم پارچه‌ای بدهند که روی پاهایم بندازم اما گفتند: «پارچه‌ای نیست. اشکال نداره حالا پاهات معلوم باشه.»
در ساعات ملاقات هم به راحتی آقایان در بخش زنان و زایمان رفت و آمد داشتند که این مسئله برای من که در آن شرایط نمی‌توانستم خیلی راحت حجاب را رعایت کنم بسیار سخت بود.
تمام این اتفاقات و فکر به اینکه در هنگام زایمان چندین نفر من را دیده‌اند، باعث شد فشار خونم بالا برود و قابل کنترل نباشد و این عامل بعدها برای من مشکلات زیادی همراه داشت.
هنوز هم بعد از چندین سال که از این ماجرا گذشته این عذاب وجدان را دارم، من که اینقدر روی پوشش خودم حساس بودم برای زایمانم به راحتی در معرض دید خیلی از افراد قرار گرفتم.
تعداد زیاد این تجربیات
با توجه به مسائل این حوزه و همچنین مشکلاتی که برای برخی از بیماران بعد از درمانشان ایجاد میشود، سید کمیل حسینی پژوهشگر تربیت جنسی، در صفحه شخصی خود پویشی با عنوان «درمان امن» به راه انداخت تا افرادی که در این زمینه با چنین مشکلاتی مواجه شدند درباره آن صحبت کنند و تجربیات و حس خود را در آن موقعیت بیان کنند و به گفته خودش با تعداد بیشماری از این قبیل تجربیات مواجه شده است.
آزارهای جنسی انواع مختلفی دارند
سید کمیل حسینی در گفت و گو با خبرنگار توانا، درباره انواع آزار جنسی گفت: در حوزه مباحث جنسی آزارهای مختلفی مثل تجاوز جنسی، سواستفاده جنسی و… جنبه‌های مختلفی از آزار است. گاهی این آزارها در مراکز درمانی به وجود می‌آید زیرا فرد به شرایط خودش آگاه نیست و نمی‌تواند مانع برخی از این تعرضات شود و به راحتی امکان آزار است و گاهی ممکن است پزشک یا کادر درمان این آزارگری جنسی را انجام دهند. اما ما باید یک کنش فعال نسبت به این آزارها داشته باشیم تا نظارت و اخلاق حرفه‌ای در این زمینه ایجاد شود.
احترام به حریم بیمار
این پژوهشگر اجتماعی در رابطه با انواع این آزارها بیان کرد: این آزار به شیوه‌های متفاوت است گاهی لمس، گاهی تجاوز و گاهی حریم روانی بیمار را به خطر می‌اندازد. مثلا بیماری که پوشیده بودن بدنش برایش اهمیت دارد و یا مایل نیست توسط یک نامحرم لمس شود و حساس است، کادر درمان و پزشک‌ها باید این را رعایت کنند. پزشک نبایدحریم او را بشکند، شاید این لمس و نگاه برای شخصی عادی باشد اما برای برخی ممکن است آسیب روانی به همراه داشته باشد.
وی افزود: در برخی کشورها اگر بدانند بیمار مسلمان است رعایت‌هایی در پوشش و لمس می‌کنند و حریم اعتقادی افراد را رعایت می‌کنند. بر طبق تحقیقات شاید تجاوز به معنی عام در بیمارستان‌های کشور ما کم باشد اما تجاوز به حریم افراد و بی‌احترمی به اعتقادات افراد در مراکز درمانی بسیار زیاد وجود دارد.
پویش درمان امن
حسینی با اشاره به پویش درمان امن اظهار کرد: در صفحه شخصی خودم از افراد خواستم که اگر روایتی از این مسائل دارند را بیان کنند که انبوهی از این مطالب برای من ارسال شد. این نشان دهنده بی‌توجهی در حوزه زیست جنسی است که بعضی مربوط به حوزه پوشش میشود، در صورتی که در بعضی کشورها برای پوشش سر از مقنعه‌هایی استفاده می‌کنند یا طرح‌هایی برای لباس بیماران است که لباس‌ها را پوشیده‌تر کنند؛ بخش دیگر هم مربوط به روابط است. مثلاً خانمی برای زایمان یک پزشک خانم را انتخاب کرده است اما در اطاق عمل متوجه میشود که فقط پزشک زن است، تمام کادر اطاق عمل مرد هستند یعنی این فضای بیمارستان برای خانمی که اهل رعایت حد و حدودایی است فضای امنی نخواهد بود. و وقتی هم که اعتراض می‌کند برخوردهای بدی میشود و این فضا در یک جامعه اسلامی مناسب نیست.
وی در پایان گفت: این فضای نا امن برای افراد متدین خاطرات و مشکلات روانی به دنبال دارد. این ناامنی ها حتی برای مردان هم هست و باعث از بین رفتن اعتماد به این فضای روانی میشود که تبعات اجتماعی زیادی دارد. غالب سیستم درمان با این روش است و اگر جایی اینگونه نباشد استثنا و خاص است. پس باید فضاهای امن درمانی را گسترش دهیم و در سیستم درمان عمومی ما باید این حدود را رعایت کنند و این موضوع باید مطالبه شود.
پزشک محرم نیست
پیش‌تر لطف الله دژکام، امام جمعه شیراز و عضو کمیته ملی اخلاق بالینی وزارت بهداشت درباره این موضوع که در جامعه رواج دارد «پزشک محرم است» گفت: ما رابطه پزشک و بیمار را وقتی از نظر شرعی تحلیل می‌کنیم، چنین مسئله‌ای نداریم که در دین ما پزشک محرم شمرده شده باشد. این که می‌گویند پزشک محرم است یک جمله عوامانه است و درست نیست. در واقع در موارد ضرورت حکمش برداشته میشود و آن مورد خاص نیازی به مراعات محرم و نامحرمی نیست.
وی افزود: لازم است حتما پزشک بیهوشی زن باشد یا می‌توانیم با یک پاراوان این حد را رعایت کنیم. چون پزشک بیهوشی می‌خواهد بیهوشی را کنترل کند در صورتی که در یک منطقه پزشک زن وجود نداشت باید چیدمان اتاق عمل به گونه‌ای باشد که متخصص بیهوشی به راحتی خدماتش را ارائه دهد و حریم بیمار نیز حفظ شود.
در همین زمینه مخاطبان سامانه فارس من طی امضای چندین پویش خواستار ممنوعیت حضور کادر درمان مرد در بخش زایمان بیمارستانها شده‌اند.
پایان پیام/
دیدگاهتان را بنویسید