مؤمنان کسانی هستند که بتوانند ارزش‌ها را با هم جمع کنند و مرز حق را در میان چند باطل تشخیص بدهند.

استفاده بهتر از برکات زندگی اجتماعی منوط به این است که روابط عاطفی انسانی بین آن‌ها تقویت شود. چنین جامعه‌ای مفیدتر خواهد بود و دیرتر از هم می‌پاشد.

ستایش دیگران از سویی در بعضی از موارد تا حد وجوب هم می‌رسد؛ و از سوی دیگر در مواردی به عنوان رذیلت اخلاقی محسوب شده و حتی به حد حرمت می‌رسد.

از مؤمنین ممتاز انتظار می‌رود نسبت به امور دنیا کم‌اعتنا باشند، به خدا امید بسته و این امور را به او واگذارند و خوف مؤمن از این است که بعد از مرگ چه وضعیتی خواهد داشت.